Cicha Sowa

Jasność moim mentorem

Tylko on wie kiedy umiera sen

Mój duch niszczy ciało zła odorem

Chcę rozpocząć rytuał zen

Groźnie medytuję w ciszy krzycząc

Oko nienawiści sięga góry brutalności

Cichą sową naśladuję bycia ciąg

Dziki wzrok jest znakiem trudności

Przemierzam nocą drogi

Aby uciec od utrapienia

Lecz żniwiarz liczy moje kroki

Nasłuchując moje powtórzenia

Zsyłane serafiny opiekują się

Naszą niezastąpioną nędzą

Z czasem głębiej w ocean zajrzę

Obserwując szarość wszyscy ględzą

Odwracam wzrok nie kusząc otwarcie

Zew sokoła działa jak kojąca rada

Choć wyczucie chce dać znać uparcie

Ponad siły odpowiada mi wzgarda

To jak wtargnięcie sześciu diabłów

Przez rozkaz uskrzydlonej bestii

Skryta złowieszczość pięknych amantów

Cichy prąd przepłynie mile herezji

~ Karol Szumkow

Tom I: "Timor"