Nieznajomy

Czy znam samego siebie?
Czy znam kogoś lepiej od samego siebie?
Czy znam bardziej nie samego siebie?
A może to ktoś zna mnie lepiej niż ja sam siebie?
Często zadaję sobie to pytanie
I sam nie znajduję wyjścia
Po prostu mam nadzieję
Znaleźć kogoś lub coś
Wtedy dialog jakby zamienia się w monolog
Czy to znaczy, że nie mówię nawet do siebie?
A człowiek z przeciwka staje się tylko cieniem?
Czy dobrze znajoma twarz jest jak prolog?
Żyjesz, poznajesz, rozmawiasz, oddychasz
Łykasz słodki i gorzki smak życia
Ponosisz ostre porażki i łagodnie wstajesz
A co jeśli Ci powiem, że to tylko iluzja?
A tak na prawdę przez znaki
Straciłeś duszę i żyjesz nieświadomie?
Wszystko co widzisz i czujesz to nic?
Nie myślisz racjonalnie i widzisz ciemność?
Nie czujesz nawet wstydu i bólu?
Ciągle płyniesz po tratwie marzeń?
Nie wiesz co to jest konsekwencja?
Czy nikt wcześniej nie dbał o Ciebie?
Wypierasz się wszystkiego co może pomóc?
Czy żyjesz przekonaniem, że wiesz lepiej?
Czy działasz w afekcie kiedy ktoś zaprzecza?
To tylko Twoi opiekunowie!
Nie bój się!
Oni chcą być przy Tobie!
Nie rozpaczaj tak!
Fbv mc ammrj wjaxtzmp!

Karol Szumkow
(Grudziądz, 11.12.2019)

Miłość do mroku

Kontemplując w ciemności

Plączesz ręce i nogi skulony w rogu pokoju

By spojrzeć w pustkę w spokoju

By rozszyfrować znaki podświadomości

Tułając się z czynami dla dobra ogółu

Zdobywasz pokorę

Nie porządkujesz myśli podczas snu

Zakrywasz uśmiechem swą dolę

Nuta motywacji

Jak z krypty cmentarnej otchłań

Zawiera szczyptę kulminacji

Do drogi dusz powikłań

Śmiertelnik obserwujący oblicze groteski

Podąża ścieżkami realizmu

Z zamiłowania do uniwersalizmu

Aż do grobowej deski.

Karol Szumkow

(Grudziądz, 19.09.2019)